i Život bijaše svjetlo ljudima.
I Svjetlo svijetli u tami,
i tama ga ne obuze. (Iv 1,4-5)
Voljeni sunarodnjaci koji živite u različitim kutovima svijeta
Po želji trenutka i vječnosti Gospodinova dano nam je radovati se uspomeni povijesnog rođenja našega Spasitelja – Isusa Krista. Ponovno u našem životu ostajemo zadivljeni neshvatljivom tajnom: Bog je postao čovjekom; On, koji nas je stvorio, sam je preuzeo naše obličje; Gospodar svega svijeta, kojemu sve pripada, došao je na zemlju ubog, siromašan i napušten; On, koji nema granica, zatvorio se u okvire vremena i prostora.
Da! Bog se rodio kao čovjek i za čovjeka. Kako je zapisao sveti Pavao: radi vas od bogataša je postao siromah da vi postanete bogataši njegovim siromaštvom (2 Kor 8,9). Isus se nastanio među nama, da bi nas obdario veličanstvenim darovima: životom i svjetlom. Kako je rekao Evanđelista u Njemu bijaše Život, i Život bijaše svjetlo ljudima, i Svjetlo svijetli u tami i tama ga ne obuze (Iv 1,4-5).
Isus–Riječ je snaga, koja stvara i podupire sav fizički i duhovni život u cijelom svemiru. Od samoga početka istinski život je povezan sa slušanjem Riječi (usp. Post 2,16), jer slušajući Boga ostajemo s Njim u zajedništvu i u potpunosti sudjelujemo u Njegovom životu. Isus je rekao: Ja sam život (Iv 14,6), došao sam, da bi ljudi imali život u izobilju (Iv 10,10). Ipak, taj život ne možemo steći sami, jer je on darom vječnoga Oca darovan onima, koji vjeruju u Riječ, koja je postala tijelom.
Čovjek može Bogu reći "Ne" i odbaciti dar Njegova života. Iz grijeha, iz odbacivanja objavljujućeg Boga, rađa se moralna i duhovna tama, koja čovjeka stavlja u ropstvo i naposljetku ga povlači u potpuno uništenje. Svijet tame, koji se pobunio protiv Boga, nesposoban je prihvatiti svijetlost Riječi, ali nije je u stanju niti poraziti. Upravo snagom utjelovljene Riječi ostvaruje se Božja pobjeda nad prvotnom tamom. Jedina Svjetlost, koja nas oslobađa iz tame grijeha i smrti je Isus (usp. Iv 8,12). Bog, koji je zapovjedio: "Neka iz tame zasvijetli svjetlo", on je zasvijetlio u našim srcima da osvijetli spoznaju slave Božje na licu Kristovu (2 Kor 4,6).
Draga braćo i sestre!
Gledajući Djetešce Isusa položenog u betlehemskim jaslama zadajemo si pitanje: u kojem smislu je On za naš život, u kojem smislu je On za nas svjetlo?
Slaveći Božić, trebamo se zapitati, kako mi pristupamo životu i kakav je naš odnos prema tom velikom Božjem daru. Tim više to trebamo učiniti, jer u svijetu u kojem nam je suđeno živjeti i raditi brat neprestano ubija svojega brata, a majka ne dopušta svojem djetetu da se rodi; ljudi radi vlastite ugode pristaju "osloboditi se" starih i bolesnih, jer ih smatraju za nepotrebni teret; čovjekov život ima manju vrijednost od materijalnih dobara ovoga svijeta…
Pa ipak, Isus je dolazeći na svijet dodatno vrednovao život i želi da zahvaljujući Njegovom životu razumijemo smisao i vrijednost našega života. Isus – Novi Život, želi nas ponovo oživjeti, a svečanost Njegova rođenja je za nas vjernike blagdanom života.
Drugi dar, koji nam daje Novorođeni je svjetlost. Sam Isus je našim svjetlom. Njegovo rođenje je rasvijetlilo mrakove tame, zla i grijeha. To je svjetlost, koja svijetli u tami i tama ga ne obuze (Iv 1,5). Bez te Svjetlosti nema radosnog i uspješnog života. Isus – Svjetlost nam pokazuje siguran put, koji nepogrešivo vodi do neba.
Dragi sunarodnjaci!
Preko adventske pokore, sakramenta ispovjedi i pomirenja, pripremili ste Isusu mjesto u Vašim srcima. Nemojte dozvoliti da Gospodin ikada otiđe od Vas ožalošćen i odbačen. Nemojte dopustiti da Vašim životom vlada tama grijeha. Neka svaki dan - gdje god živjeli i radili - bude prilika za rođenje Isusa u Vašim srcima, a zahvaljujući svjedočanstvu Vaše vjere i u srcima Vaše braće i sestara.
Kao poljski primas i dušobrižnik poljske dijaspore lomim sa svakim od Vas badnju hostiju i želim da koristite darove, koje je donio na zemlju Božji Sin i da date svoj dragocjeni doprinos poštovanju dostojanstva vlastitog života i života svakoga čovjeka. Neka neprestano traje čudo Božića, a Dijete Božje darežljivo blagoslovi one, koji u Njega vjeruju i polažu nade u Njega.
Radosne božićne blagdane i uspješnu novu Gospodnju godinu 2014!
† Józef Kowalczyk
Nadbiskup metropolit gnieznanski
Primas Poljske
Gniezno, Božić 2013.
(Prijevod: S. Kale)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------W Nim było życie,
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła (J 1,4-5).
Umiłowani Rodacy mieszkający w różnych zakątkach świata,
Z woli Pana czasu i wieczności dane jest nam radować się z pamiątki historycznych narodzin naszego Zbawiciela – Jezusa Chrystusa. Kolejny raz w naszym życiu stajemy zadziwieni wobec niepojętej tajemnicy: Bóg stał się człowiekiem; Ten, który nas stworzył, sam przyjął naszą naturę; Pan wszechświata, do którego wszystko należy, przyszedł na ziemię ubogi, biedny i opuszczony; Ten, który nie ma granic, zamknął się w ramach czasu i przestrzeni.
Tak! Bóg narodził się jako człowiek i narodził się dla człowieka. Jak pisał św. Paweł: dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić (2 Kor 8,9). Jezus zamieszkał między nami, aby nas obdarzyć wspaniałymi darami: życiem i światłością. Jan Ewangelista mówił, że w Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła (J 1,4-5).
Chrystus-Słowo jest mocą, która stwarza i podtrzymuje wszelkie życie fizyczne i duchowe w całym wszechświecie. Prawdziwe życie od samego początku jest związane ze słuchaniem Słowa (por. Rdz 2,16), bo słuchając Boga pozostajemy z Nim w komunii i mamy udział w pełni Jego życia. Jezus mówił przecież: Ja jestem życiem (J 14,6), przyszedłem, aby ludzie mieli życie w obfitości (J 10,10). Tego życia nie można jednak zdobyć samemu, bo jest ono darem odwiecznego Ojca danym tym, którzy wierzą w Słowo, które stało się ciałem.
Człowiek jednak może powiedzieć Bogu: „Nie” i odrzucić dar Jego życia. Z grzechu, czyli z odrzucenia objawiającego się Boga, rodzi się ciemność moralna i duchowa, która bierze człowieka w niewolę i wciągając go ostatecznie w całkowitą destrukcję. Świat ciemności, zbuntowany przeciw Bogu, jest z jednej strony niezdolny do przyjęcia światłości Słowa, ale z drugiej strony nie jest w stanie jej pokonać. Bo to właśnie mocą wcielonego Słowa dokonuje się zwycięstwo Boga nad pierwotną ciemnością. Jedyną Światłością, która wydobywa nas z ciemności grzechu i śmierci, jest Chrystus (por. J 8,12). Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa (2 Kor 4,6).
Drodzy Bracia i Siostry!
Wpatrując się w postać Dzieciątka Jezus złożonego w betlejemskim żłobie zadajemy sobie pytanie, w jakim sensie jest On dla nas życiem, w jakim sensie jest On dla nas światłem?
Świętując Boże Narodzenie trzeba nam się zastanowić, jak my podchodzimy do życia i jakie jest nasze odniesienie do tego wielkiego Bożego daru. Trzeba to uczynić tym bardziej, że w świecie, w którym przyszło nam żyć i pracować, brat ciągle zabija swego brata, a matka nie pozwala urodzić się swemu dziecku; ludzie dla własnej wygody godzą się na „pozbywanie się” starych i chorych, bo uważają ich za niepotrzebny balast; życie człowieka jest mniej cenione niż dobra tego świata…
A tymczasem Chrystus przychodząc na świat dowartościował życie i pragnie, abyśmy dzięki Jego życiu rozumieli sens i wartość naszego życia. Chrystus – Nowe Życie, pragnie ożywić nas na nowo, a uroczystość Jego narodzenia jest dla nas, wierzących, świętem życia.
Drugim darem, jaki daje nam Nowonarodzony jest światłość. Chrystus sam jest naszym światłem. Jego narodzenie rozświetliło mroki ciemności, zła i grzechu. Była to światłość, która w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła (J 1,5). Bez tej Światłości nie ma szczęśliwego i udanego życia. To Jezus – Światłość, proponuje nam pewną drogę nieomylnie prowadzącą do nieba.
Drodzy Rodacy!
Przez adwentowy trud, przez sakrament pokuty i pojednania, przygotowaliście Jezusowi miejsce w Waszych sercach. Nie pozwólcie, aby Pan kiedykolwiek odszedł od Was zasmucony i odrzucony. Nie dopuście, by Waszym życiem rządziły ciemności grzechu. Niech każdy dzień, tam – gdzie przyszło Wam żyć i pracować – będzie okazją do rodzenia się Jezusa w Waszych sercach, a dzięki świadectwu Waszej wiary – w sercach Waszych braci i sióstr.
Jako Prymas Polski i duchowy opiekun Polonii łamię się z każdym z Was wigilijnym opłatkiem i życzę, abyście korzystali z tych darów, jakie przyniósł na ziemię Boży Syn i wnosili swój cenny wkład w poszanowanie godności życia własnego i każdego człowieka. Niech cud Bożego Narodzenia trwa nieustannie, a Boże Dziecię hojnie błogosławi tym, którzy w Niego wierzą i w Nim pokładają nadzieję.
Radosnych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku Pańskiego 2014!
† Józef Kowalczyk
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski
Gniezno, Boże Narodzenie 2013 r.
